کد مطلب:38001
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:16
آيا ميشود انسان خود را مثل پيامبران و امامان تصور كند، تا گناه نكند؟
در آيات و روايات آمده انسان بايد پيامبر و امامان را الگوي زندگي قرار دهد و از سيره و رفتار و گفتار آنان و زندگي، درس گرفته و سعي نمايد آنها را به كار گيرد. بزرگان ديني براي زندگي خوشبخت و سعادتمند و به دور از گناه و معصيت، دستورهاي عملي و ارزشمند و برنامه كاملي براي زندگي ارائه دادهاند كه ميتوان با انجام آنها در مسير تكامل انساني قدم برداشت. سيره و رفتارشان نيز در زندگي براساس همان برنامه كامل زندگي بوده است.
حال اين كه انسان خود را در جاي آنان تصور كند، اگر اين تصور موجب دوري از گناه و معصيت الهي شود، خوب و پسنديده است، اما ممكن است دچار بعضي از مشكلات شود كه بايد مراقب بود، اولاً تكيه بر جاي بزرگان نتواند زد به گزاف مگر اسباب بزرگي همه آماده كنيم. آنان كه در آن مقام بودند و معصيت پروردگار نميكردند، به خاطر علم و آگاهي كه از حقيقت گناه و معصيت و عذاب الهي داشتند، همچنين به جهت عشق و ايمان به پرودگار و او را ناظر بر اعمال خود ديدن، از گناه و معصيت پرهيز ميكردند.
اگر بخواهيم در آن مقام باشيم، بايد اسباب و شرايط آن را فراهم كنيم تا بتوانيم خود را در آن جا تصور كنيم.
از طرف ديگر، چون اين مسئله صرفاً يك خيال و تصور است و زمينه و شرايط و اسباب رسيدن به آن مقام را فراهم نكردهايم، ممكن است ما را از واقعيت وجوديمان دور نمايد و پس از مدتي آثار و نتايج نامطلوبي داشته باشد، به گونهاي كه ما را از عبادات دلزده و خسته چون براساس واقعيتها حركت نكردهايم. هم چنين ما را از ضعفهاي وجودمان غافل كند.
تلفن مستقيم: 7743183 و 0251 7743189
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.